Çarşamba, Ekim 31, 2007

Bir yandan geçen gün sipariş verdiğim üç adet eski basım Agatha Christie kitabımı beklerken, bir yandan diğer blog sahiplerine yorumlar yazıyorum. Tabi ki fonda Bülent Ortaçgil yorumuyla İstasyon İnsanları'nı dinleyerek...

Aslında ben bu şarkıyı Teoman yorumuyla dinleyerek tanımıştım ve sevmiştim ama Bülent Ortaçgil yorumu da müthiş...


istasyon insanları

ruhidir benim adım
hiç çıkamam evimden
dostlar uydururum hayali
mutluyumdur bu yüzden
bir çiçek dürbünüyle
insanlara bakarken
bir gün bir istasyon gördüm
trenleri geciken
yolcular ellerinde
tek gidişlik bir bilet
henüz bilmeseler de
hayat bundan ibaret
istasyon insanları
burdalar tesadüfen
aynı rüyayı görüp
ayrı yerlere giden

eskiden, çok eskiden
ben daha çok küçükken
henüz cennet plajı
otopark olmamışken
mercanların arasında
küçük balıklar vardı
en güzelleri el boyunda
kavuniçi olanlardı
birgün bir rüya gördüm
o kavuniçi balık benmişim
büyümem beklenmeden
afiyetle yenmişim
istasyon insanları
burdalar tesadüfen
aynı rüyayı görüp
ayrı yerlere giden

ruhidir benim adım
bir sırrım var saklarım
ama görünce acımayın
acınmak canımı en çok acıtandır

istasyon insanları
burdalar tesadüfen
aynı rüyayı görüp
ayrı yerlere giden...

nasıl, çok hoş değil mi?...

4 yorum:

Enes dedi ki...

Bir Agatha Christie hastası amcaoğlum var, sayfanı her açtığımda o geliyor aklıma. Bu kadar ilginizi ne çekiyor, bilmiyorum. Bilmem için de okumam lazım. Onu da listeme aldım. Ayrıca güzel bir şarkı ben de severim.

denizanasi dedi ki...

ben de bu şarkıyı hep teoman dinliyorum. zaten teoman hastasıyım. ama bu şarkı gerçekten en iyilerinden.

Unknown dedi ki...

sevgili Enes, bir kere de olsa okumanızı tavsiye ederim, mesela On Küçük Zenci ile başlayabilirsiniz.

sevgili denizanası, bence de en iyisi...

Berrin dedi ki...

bu şarkıyı ilk defa dinledim...
ama sözlerini şiir gibi okumak çok daha keyifliydi..gerçekten çok hoş.