BAŞKASI OLDUĞUN YER

Leyla İpekçi

Okumayı uzun zamana yaydığım kitaplardan bir diğeri. Okumayı nihayet bitirebildiğimde ve kitabın kapağını kapattığımda kafamda net bir şeyin kaldığını söyleyemeyeceğim ne yazık ki. Hoşnutluğa gelince de sevemedim açıkçası.

Aslında yeni bir yazar benim için Leyla İpekçi. Yazarı her ne kadar okuduğum tek kitabıyla sınıflandırmak istemesem de "girift" yazarlar sınıfına dahil etmek durumundayım.

Öncelikle kitap, tür olarak roman diye geçse de, kafanızda şekillenen romanla alâkası yok ya da roman deyince ne anlıyorsanız bu kitapta onlar yok. Kitap romandan ziyade denemeler bütününü çağrıştırıyor.

Enteresan kapak resmiyle, bölüm başlarında yer alan ayın evrelerini gösteren resimler farklı bir kitap okuyacağımı hissettirmişti öncesinde ama keyifli bir farklılıktan ziyade yorucu bir farklılıkla karşılaştım.

Başkası Olduğun Yer, anlatıcı kişinin babaannesinin ölümünden sonra kendi kendine yaptığı iç ve dış hesaplaşmaları konu alıyor. Kitaba dini ve mistik bir hava hakim.

Yazar sosyoloji eğitimi almış, yazılarına da sirayet etmiş bu. Ama daha çok felsefi anlamlarla dolu bir kitap. Genelinde bir arayış var kitabın. Yazarın -yahut karakterin- dünya görüşünün her paragrafta, oldukça farklı imgelerle yer bulduğu kitap; mutfak raflarındaki baharatlardan, çeşit çeşit reçellerden başlayıp hayatın pek çok kokusunu, tadını duyumsayan, duyumsatan bir kitap olmasına karşın, her cümlenin imge, mecaz, sembolik anlatımla yüklü olması kitabı akıcılıktan epeyce uzaklaştırıyor.

Yazar, Milliyet Sanat dergisinin " İlk Kitap İlk Baskı" yarışmasında birincilik ödülü almış Maya adlı romanıyla, 1998 yılında. Belki de ondan başlamalıydım...


"Ya Rabbim;
Konuşmak istemiyorum. İstemiyorum izzet tacımı kaptırmak. Bir şeyler beklemek ondan bundan. Oyalanmak. Kendimi anmak istemiyorum her duyduğum hikayede. Ne de dünyayı içine alan her acıyı dışlayarak bakmak aynaya."
( syf: 41 / arka kapak)


Kanat Kitap, basım yılı 2005, 166 syf.